De eerste dagen.

Maandagavond ben ik na, een snelle Jelle naar binnen gewerkt te hebben, meteen naar bed gegaan. Ik was er klaar mee.

Maar… Ik was waar ik de komende weken wezen moet. Wat een opluchting!

De eerste dagen verliepen best goed. Ik herstel sneller van de reis dan ik vooraf gedacht had. Maar ja, ik moet hier ook helemaal niks. Beetje liggen, zitten, Netflixen, wandelen, foto’s maken, uitstapjes met Marike, Guus en Mirjam (die ook tegelijk met ons de behandeling zal doen), doen waar en wanneer ik daar zin in heb. Ik heb het de afgelopen dagen, op wat stressmomenten na, heerlijk gehad.

Dinsdag
Maandagnacht heb ik heerlijk geslapen. Kort, dat wel. Tot 4 uur. Toen was ik weer wakker, mijn lichaam stond nog op Nederlandse tijd.
In de ochtend om 7 uur het royale ontbijt opgehaald bij de receptie en opgegeten. Want iets anders was er niet in huis.

Ons was aangeraden om, omdat we in quarantaine zijn, een app te gebruiken waar je boodschappen kunt bestellen. Binnen 2 uur zijn de boodschappen dan bij het hotel. Handig toch? Ja, voor anderen misschien, voor mij niet.

Je kent het misschien wel, je gaat online boodschappen doen bij een supermarkt waar je nog nooit besteld hebt. Je weet niet precies wat ze hebben, soms hebben ze het merk niet dat je gewend bent te gebruiken, of zelfs helemaal niet waar je naar zoekt. Dat is natuurlijk bij een Amerikaanse supermarkt helemaal het geval. Ik was dus een uur bezig om voor drie dagen te bestellen. Maar, het was gelukt, nu alleen nog maar afrekenen. Hoe moeilijk is dat.
Ik kan je zeggen, als je mij bent en inmiddels je hoofd door het doen van de bestelling, oververhit is geraakt, heel moeilijk. (Ik zit niet voor niks in Provo nu).
Ik kreeg de betaling niet gedaan. Alle boodschappen waren uit het mandje gegooid en ik nog een keer besteld, weer niet gelukt met de betaling. Tot Marike me kwam helpen en bleek dat ik de creditcard gegevens niet volledig had ingevuld.
Toen ging het snel, bestelling afgerond. Marike weer naar haar kamer. Vijf minuten later een mail, Wij hebben de bestelling gecanceld. Neeeeee!!!

Moest ik om veiligheidsredenen allerlei gegevens aanleveren. Heen en weer gemaild met een of andere gast van het bedrijf en steeds wilden ze andere informatie van me.  ’s Avonds om half 8 was het geregeld. Maar ik moest wel weer opnieuw bestellen. Inmiddels was ik al naar de Walmart in de buurt gegaan. Fuck de quarantaine. Als ik niet eet ga ik dood en ik had die dag en de dag ervoor erg weinig gegeten.

Ik heb het niet meer geprobeerd, maar lekker in bed een Netflix serie op gezet. Morgen een nieuwe dag.

Woensdag 
’s Morgens had ik een zoomgesprek met Cognitive FX. Omdat ik december 2019 een gesprek gehad heb, en intussen heel wat veranderd kan zijn, wilden ze een update. Dat was een fijn gesprek. Op 17 Februari vindt de FMRI plaats, waar ze mij cognitieve opdrachten geven, en dan gaan meten waar de doorbloeding van mijn hersenen bij welke opdracht afwijkt van een gezond persoon die dezelfde opdracht uitvoert. Aan de hand daarvan maken zij een programma voor de volgende week. De FMRI wordt als behoorlijk zwaar ervaren.

De 19e krijg ik de uitslag.
De 22 start de therapie. Het zal een zware week worden waarin ik veel dubbeltaken te doen krijg, cognitieve opdrachten, fysieke opdrachten en balansoefeningen. Met tussendoor periodes met rust. Ze dagen je uit tot het uiterste. Van 8 uur tot 4 uur.

Hoewel het zwaar wordt, kijk ik er naar uit. Ik ben benieuwd wat het me gaat opleveren.

Die dag twee keer gewandeld. Het was heerlijk weer. Met natuurlijk mijn fototoestel mee.

’s Avonds heb ik bij Mirjam gegeten. Leuk om mede-CFX-ers uit Nederland in de buurt te hebben. En dat het dan ook nog klikt is helemaal mooi meegenomen.

Donderdag

’s Morgens gewandeld. Gelukkig bestaat Google Maps. Wandelen is wel wat anders dan in Nederland. Als je pech hebt, wandel je de hele tijd langs een soort van snelweg. Wat een lawaai! Natuurlijk verliep het niet zoals ik bedacht had en werd de wandeling behoorlijk langer dan gepland. Ik had gedacht dat ik ergens wel tussendoor kon steken, maar had geen rekening gehouden met het hoogteverschil van een meter of twintig tussen twee wegen op de kaart. Daarom moest ik een heel stuk omlopen. Uiteindelijk ben ik door een gat in een hek gekropen en heb ik mezelf van een heuvel laten glijden om weer te komen op een plek die ik kende. Ach, zo gaat dat vaker bij mij.

Boodschappen besteld. Jaja, echt waar. Met eerst nog een probleem met het resetten van mijn wachtwoord en weer een mandje dat leeggegooid werd. Maar de aanhouder wint. Daarbij heb ik niet echt een alternatief.

’s Middags met Marike, Guus en Mirjam naar Utah Lake geweest. Geweldig mooi!

Vrijdag

Rustig dagje. Eerst ’s morgens om 7 uur een paar boodschappen gedaan bij de Waltmart (als je om half 6 wakker bent, is 7 uur ineens helemaal niet zo vroeg). Op een gegeven moment zat ik lekker te Netflixen en leek het of ik de kraan vergeten was uit te draaien. Ik keek in de badkamer en het water stroomde uit het ventilatiesysteem in het plafond de badkamer in. Wat bleek, de bovenburen had behoorlijk uitbundig (zoals de onderhoudsmeneer zei) gedoucht en hadden de badkamervloer onder laten lopen. En water stroomt niet naar boven, dus bij mij naar beneden. Het was snel opgelost.

’s Middag gefietst. Ik moet zeggen dat dat niet mee valt op een oude fiets een helling op te rijden. Maar het is hier echt geweldig mooi. De stad wordt omringd door bergen, met witte bergtoppen.

Daarna in de gym geweest en nu lekker op de bank dit aan het schrijven.

Het is even wennen hier, maar ik heb het best naar mijn zin moet ik zeggen.