Geslaagd voor de test: Ik mag blijven

Vrijdag 

Vanochtend zou ik de uitslag van de scans krijgen. Slecht geslapen en vroeg wakker, maar toch redelijk fit stapte ik in het shuttle busje dat mij de komende week naar CFX gaat brengen en me ook weer op komt halen aan het einde van de dag.

Om half negen had ik een afspraak met Dr. Jaycie Loewen, ook weer een super vriendelijke neuroscientist. Barry haakte aan via Zoom en luisterde zo mee.

Eigenlijk was de uitslag vrij duidelijk. Ik ben hier niet voor niks. Mijn score staat in de rode cijfers. Dat betekent dat de doorbloeding van mijn hersenen behoorlijk niet werkt zoals bij gezonde personen. Jeeeeh!

Wat ze vertelde over de klachten die bij deze uitslag hoort was zo herkenbaar.

Per uitgevoerde taak besprak Jaycie met ons de score van de specifieke delen van de hersenen die dan actief (zouden moeten) zijn. Bij de ene viel het mee, bij de ander tegen. Wat ook vooral duidelijk werd, is dat het niet belangrijk is of je de test goed hebt gedaan of niet.

Bij het herinneren van gezichten had ik alles goed, had Brian de MRI meneer, mij gezegd. Maar als je de score van mijn hersenen zag…. dik vet onder het normale niveau. Dat betekent dus dat mijn hersenen bij die lange termijn geheugen taak bepaald niet efficient werken. Dat er delen van mijn hersenen zijn die dus te hard moeten werken en andere niet veel doen op dat moment. (Je kent het wel, je doet samen met je collega een project, jij werkt je uit de naad en je collega doet niet veel. Toch komt het project af, natuurlijk, daar zorg jij wel voor. Maar het kost je wel dubbele energie).

Daarnaast communiceren de verschillende delen van de hersenen niet optimaal.

Jaycie is behoorlijk positief. Als het ene door oefeningen omhoog getrokken kan worden, dan gaat de rest van de score gemakkelijker mee omhoog naar normaal niveau. Daarnaast, als de communicatie tussen linker en rechterhersenhelft verbetert, zal de gehele communicatie en doorbloeding beter verlopen. En dat gaat allemaal in 5 dagen gebeuren.

Vijf dagen van afzien, heel veel oefenen, tot huilens toe heb ik gehoord, tot op het tandvlees. Maar ik heb het er voor over. Ben er niet bang voor. Ik heb er zin in.

Donderdag 

De dag ervoor:

Het weer was prachtig. Koud met een zonnetje. Met z’n vieren zijn we naar Sundance geweest, een gebied dat ooit aangekocht is door Robert Redfort op die beroemde mount Timp… (de rest weet ik niet meer). Er kan onder andere geskied worden. De rit duurde maar 20 minuten en was prachtig. Tussen de bergen door op die typisch Amerikaanse mega brede wegen. We konden de watervallen van de besneeuwde bergen naar beneden zien razen. Prachtig.

We zijn Sundance voorbij gereden, verder naar boven naar Aspen Grove. Daar waren alleen wij en een verlaten auto. De wandelpaden waren besneeuwd.
Indrukwekkend. De bergen, die er al miljoenen jaren staan. Wat er ook op het oppervlak ervan gebeurt, welke seizoenen en bezoekers er ook langstrekken, zij staan er, zij zijn. Wat voel je je dan klein en tegelijkertijd bevoorrecht dat je ook een voorbijganger mag zijn. (tot zover mijn gemijmer)

In de sneeuw hebben we genoten van de stilte, de zon en de machtige bergen om ons heen.

Daarna hebben we een heerlijke beker chocolademelk gedronken bij de skiliften van Sundance.

Wat een fantastische ochtend, wat een super ervaring en wat een geweldig gezelschap!!